Podjęcie rozmów celem rozwiązania sporu wymaga zarówno odwagi, poczucia odpowiedzialności, jak i wglądu we własne potrzeby, a także gotowości do szerszego spojrzenia niż tylko przez pryzmat własnych wąsko pojętych interesów.

Poddanie sprawy pod osąd innej osoby jest swego rodzaju konformizmem. Rozstrzygnięcie pozwala „umyć ręce” – „to przecież nie ja, to sąd”, mieć poczucie zwycięstwa lub wręcz przeciwnie „pławić się” w poczuciu krzywdy w przypadku niekorzystnego rozstrzygnięcia.